 |
Κατηγορίες |
 |
|
 |
Εταιρεία/κατασκευαστής |
|
|
|
Credit cards/paypal |
|
|
|
Όμορφος κόσμος |
|
|
|
Εκδόσεις Μελωδία - Καψάσκη |
|
|
|
Όμιλος Ελληνικών Τεχνών |
|
|
|
Εθνολογικό μουσείο Θράκης |
|
|
|
|
|
Τα όργανα αυτής της οικογένειας διατήρησαν το όνομα του κυριότερου αρχαιοελληνικού χορδόφωνου (λύρα), που όμως από τη βυζαντινή περίοδο αποδόθηκε σε διαφορετικό οργανολογικό τύπο, σε όργανο με δοξάρι.
Η τεχνική του δοξαριού ανιχνεύεται στο Βυζάντιο ήδη τον 10ο αι. μ.Χ., με προέλευση από την Κεντρική Ασία.
Η λύρα έχει τρεις χορδές που δεν πιέζονται με την ψίχα των δακτύλων, όπως στο βιολί, αλλά με το νύχι από τα πλάγια. Παλαιότερα παιζόταν σ' όλη την Ελλάδα και κάθε λυράρης ή λυριστής έφτιαχνε ο ίδιος τη λύρα του. Στις μέρες μας, με την εξάπλωση του λαϊκού βιολιού, περιορίζεται πλέον στην Κρήτη, στα Δωδεκάνησα (Κάσος, Κάρπαθος) και στη Μακεδονία (Δράμα, Σέρρες και πρόσφυγες από τη Βόρεια Θράκη).
Από την εποχή του μεσοπολέμου, στα εργαστήρια των Κρητών οργανοποιών, το αρχέτυπο λυράκι υπέστη μια σειρά από μορφολογικές αλλαγές, σύμφωνα με το πρότυπο του λαϊκού βιολιού, καταλήγοντας στη βιολόλυρα και στο νεότερο τύπο κρητικής λύρας, με περισσότερες δεξιοτεχνικές δυνατότητες για τους επαγγελματίες λυράρηδες.
Πηγή: Μουσείο Ελληνικών Λαΐκών Μουσικών οργανών |
 |
|
|
|
|
|
| Δεν υπάρχουν προιόντα σε αυτήν την κατηγορία |
|
|
|
| ..είναι άδειο! |
|
|
|
|
Επιλογή γλώσσας |
|
|
|
Επιλογή νομίσματος |
|
|
|
Τρόποι παραγγελίας |
|
|
|
Παραδοσιακά μουσικά όργανα |
|
|
|
Το δισκοπωλείο στο |
|
|
|
|
|
|
|
Πληροφορίες |
|
|
|
Ασφαλής σύνδεση |
|
|
|
|
Νικος Ξυλούρης
Ασφαλής σύνδεση 128-bit